موضوع کنونی من شاید تنها صدمه‌ی انکارناپذیر جنبشی سکولار به تقویم مسیحی یا هر تقویم رسمی دیگری باشد، روزی تعطیل که نه در یک یا دو کشور، بلکه در سال ۱۹۹۰ رسماً در ۱۰۷ کشور برقرار شد. به‌علاوه، این روز مناسبتی است که نه با قدرت دولت‌ها یا فاتحان، بلکه توسط جنبشی کاملاً غیررسمی از مردان و زنان فقیر برقرار شده است. من از روز مه (May day) سخن می‌گویم، یا دقیق‌تر از روز اول ماه مه، جشنواره‌ی بین‌المللی جنبش طبقه‌ی کارگر که صدمین سالگرد آن باید در ۱۹۹۰ برگزار می‌شد، چرا که این روز در ۱۸۹۰ افتتاح شده است.
چون نوشتار به سبک آنلاین‌ویسی منتشر شده و طبق معمول دچار سندرم جابجایی حروف شده (یکی از رایج‌ترین اشتباهات تایپی که تکریبی از مشکلات دو دستی و ساختارهای ویرایشگرهای برخط) اجازه دهید این نمایشگاه احتمالات […]
گمانه‌زنی میزان نفوذ و خرابکاری اجانب و ضد ایرانیان در نهادهای فناوری نظامی ایران (حفرۀات انواع فساد از آموزشی تا سیاسی و ایدئولوژی و نقض تفتیش عقیده و…)، از روی عقب‌ماندگی و شکست‌های پروژه‌ها، بمب […]
سازمان حقوق بشر ایران؛ ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳: حکم اعدام انور خضری، زندانی سیاسی سنی‌مذهب کُرد که یکی از اتهام‌هایش عضویت در گروه‌های سلفی بود، روز چهارشنبه پس از ۱۵ سال حبس به اجرا درآمد. بنا به اطلاع […]
