تحریم دارویی یا مظلوم نمایی؟

قریب به چند ماه است که تحریم های صنعتی و اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران تصویب و اجرا می گردد. این تحریم ها می کوشد تا با مخالفت با ورود کالا ها یی که می تواند موجبات پیشرفت صنعتی ایران به خصوص در امر پتروشیمی و هسته ای باشد، مانع از دست یابی ایران به صنایع کلیدی شود. این تحریم ها حتی دامنگیر دانشجویان در برخی از رشته های خاص شده و برخ ی از دول اروپا یی از پذیرش دانشجویان و متخصصان ایرانی در این صنایع امتناع می ورزند. اما نکته قابل بحث در این زمنیه بحث دارو است. هرچند در موارد تحریمی علیه ایران صراحتا ذکر شده که دارو از تحریم مستثنی است، دولت ایران می کوشد تا با زیرکی کمبود منابع دارویی را که حاصل بی کفایتی در مدیریت بودجه و تخصیص آن به کالاهای غیر ضروری مانند واردات لوازم آرایش و خودرو است، به تحریم ها علیه ایران مرتبط سازد و سعی در سیاه نمایی کند. هرچند بسیاری از دلسوزان مردم ایران تحریم ها را عملی غیر انسانی و بر خلاف حقوق بشر می دانند، این امر موجب شده تا جمهوری اسلامی با مظلوم نمایی سعی در تشویش اذهان عموم ی کرده و تحریم ها را عامل اصلی کمبود دارو در خزانه دارویی، که باعث مرگ شهروندان ایرانی شده و می شود، بداند. این بهره برداری و سیاه نمایی که همواره جمهوری اسلامی از آن بهره برده تا ذهن شهروندان موافق خود را همراه ساخته و حتی با فریب کاری و مسموم سازی مخالفان کمتر آگاه خویش را نیز بفریبد و تمامی کمبود های ناشی از بی کفایتی و ضعف مدیریتی را به تحریم ها نسبت دهد. هرچند فشار تحریم ها بر گرده مردمان بی گناهی است که اسیر حکومت دیکتاتوری ایران شده اند اما فریب کاری و مظلوم نمایی جمهوری اسلامی و سواستفاده از موقعیت کنونی امری غیر قابل انکار است. جمهوری اسلامی در طی دوران حکم فرمایی خود نشان داده که همواره از مخالفت های برون مرزی کمال استفاده را برده و جای پای خویش را نه تنها در میان موافقان بلکه حتی در بین مخالفان بالقوه خویش محکم کرده است.

آنچه که اکنون باید چراغ خطر را در ذهن ما روشن سازد استفاده خودخواهانه جمهوری اسلامی از عنوان تحریم ها و قربانی کردن شهروندان خود به بهای تداوم حکومت است. ممانعت از واردات دارو یعنی به بازی گرفتن جان شهروندانی که زندگیشان وابسته به مراقبت های پزشکی است. آنچه رژیم ایران سالها در پی آن بوده تا با نشان دادن تصویری مغرضانه از غرب تضمینی برای بقای خویش بخرد، امروزه با تحریم ها قابل اجرا است. قربانی کردن شهروندان ایرانی به بهانه تحریم ها و نبود دارو، که البته دروغی بیش نیست،
بسیاری از مردم ایران را متقاعد می سازد که تصویری که جمهوری اسلامی از غرب نمایش گذشته، منطبق با واقعیت است. البته این امر که غرب را دلسوز مردم ایران بدانیم نیز ساده انگاری است. دول غربی نیز تنها به رفاه شهروندان خویش می‌اندیشند و تحریم ها علیه ایران را نه به نفع ملت ایران که به نفع مردمان خویش به ایران تحمیل می کنند. در مجموعه خود خواهی و ستیزه جویی جمهوری اسلامی و تحریم های سنگین علیه دولت و ملت ایران از سوی غربی ها، هزینه سنگینی خواهد داشت که مانند همیشه باید از جسم و روح
مردم بی پناه ایران پرداخت شود.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)